Zordur kadın olmak, her an kırılıverecekmiş gibi
yaşamak!
Herkesin yerine her şeyi düşünüyor olmak ama
herkesçe çokta umursanmamak!
Bir türlü anlaşılamamak, hep bir şeyleri
istemekle suçlanmak!
Onca kalabalığa rağmen yalnız olmak ve sadece
içindeki çocuk tarafından sarılmak!
Anne olmak, eş olmak, her şey olmak, bir
varlığıyla bin parçaya ayrılmak!
Bütün bunların yanında içindeki çocuğun elinden
tutup O'nu da yaşatmak'
Zordur kadın olmak; hep bir şeyleri, birilerini
toplamak zorunda kalmak!
Güçsüzlükle suçlanmak ama her zorlukta
sığınılan liman olarak var olmak!
Ve bu tezat duygular arasında yinede ayakta
kalarak yaşamak!
Zordur kadın olmak, her gün bir şekilde kırılmak
buna rağmen tüm parçaları bir arada tutmak!
Kalbi kırılır, umudu kırılır, hayat yada biri
kırmazsa tırnağı kırılır, saçı kırılır!
Ama kırılır; Allah vergisi olmalı bu kadar çok
kırılırken; hep ayaktadır hep tek parçadır!
Çok şeyleri saklar içinde, bilir belki de
anlatamayacaktır kimselere!
Onca kalabalığa rağmen bu yüzden yalnızdır
bütün kadınlar belki de!....
